Алесь Кіркевіч прадставіў гродзенцам “Самурая”

Кніга “Самурай” — гэта зборнік апавяданняў і вершаў, што часткова друкавала “Наша Ніва”.

Журналіст Алесь Кіркевіч стала працуе ў газеце “Новы Час”, таксама піша на сайт “Белсата”.

«Любы твор — гэта размова аўтара з чытачом, гэта тое, як мы бачым сучаснасць і сучасную беларускую літаратуру. На жаль, мы часта бачым Беларусь, і тое, што адбываецца навокал, праз рэтраспектыву, праз мінулае, праз гісторыю. Сучаснасць часта губляецца і зыходзіць у нас з‑пад ног, — заўважыў Алесь Кіркевіч. — Гэтая кніга — спроба апісаць тое, што адбываецца менавіта цяпер, гісторыі з нашага сучаснага жыцця. Зборнік “Самурай” мае такую назву з‑за апавядання, якое прысвечана ўдзельніку Майдана ва Украіне, удзельніку АТО. Яго лёс склаўся вельмі няпроста: чалавек вярнуўся з вайны і не знайшоў сябе. Ён не ўбачыў сябе ў мірным жыцці, дзе трэба працаваць, ствараць сям’ю, дзе дзяўчаты п’юць смузі ў кавярнях, а на яго берцах яшчэ застаўся бруд адтуль, з вайны».

Герой апавядання «Самурай» — рэальны чалавек. Цяпер ён знаходзіцца ва Украіне — сядзіць у турме за бойку. Гэта трагічная гісторыя лёсу, у апавяданні ёсць фраза аднаго з актывістаў: “Хто напіша рэальную гісторыю той вайны, не прапагандыскую, той будзе пракляты з усіх бакоў”.

«Мы не робім прапаганды, за правых, за левых, за чырвоных, за белых. Гэта спроба паказаць рэальнасць у такім кантэксце, у якім іх бачыць аўтар, і героеў такімі, якімі ён іх ведае», — патлумачыў Кіркевіч.

У кнізе ёсць два гістарычных апавяданні. Яны прысвечаныя Гродна 1920‑х гадоў. Гэта гісторыя КПЗБ, Міхаіла Гурына, чалавека, памяці пра якога цяпер не існуе. Але гэта чалавек, які паверыў у камунізм, паверыў у Расію, паверыў у тое, што СССР — наш агульны дом.  І яго забілі. Забіў хлопец, якога ён прымаў у камсамол.

“Усё гэта мне было цікава ў двух кантэкстах: у першую чаргу з‑за таго, што КПЗБ для нас — праклятая назва. Для адных — гэта звязка з камунізмам, звязка з савецкай прапагандай. Гэта цікавы феномен, які мусіць быць “раскручаны”, наперш, гісторыкамі, пасля, магчыма, літаратарамі. А другі кантэкст у тым, што падзеі адбываліся ў 1920‑я гады ХХ стагоддзя ў нашым горадзе, у Гродне, на тых вуліцах, па якіх мы ходзім кожны дзень. А для нас чамусьці цэнтрамі прыцяжэння з’яўляюцца Вільня, альбо Мінск, Полацак. Там нешта адбывалася. Кніга «Самурай» — гісторыя таго, што было тут. І мне здаецца, што пашырэнне такіх фактаў, фактаў гісторыі — гэта таксама паглыбленне ў сябе, гэта той гонар, які мы будзем мець за наш горад”, — падкрэслівае аўтар.

На прэзентацыі таксама прагучала песня на словы Алеся Кіркевіча, якая ўвойдзе ў новы, трэці, альмом гурта Dzieciu­ki. Выканаў песьню музыка і журналіст, сябра Беларускай асацыяцыі журналістаў Алесь Дзянісаў.

Фота Аляксандра Саенкі