Акцэнты

Навінавы партал у верасні атрымаў рэгістрацыю СМІ ад Мінінфарма. За апошнія два гады гэта першы такі выпадак. «Наша Ніва» паглядзела, за якія тэмы бяруцца рэпарцёры і як медыя падае навіны.

Гэта была серада. Звычайны працоўны дзень. Памятаеце, быў час, калі кепскія навіны прыходзілі па чацвяргах? Серада 20 кастрычніка 2021 зламала гэтую традыцыю. Прынамсі, для «Новага Часу».

Творчая асоба нават у складанай жыццёвай сітуацыі знойдзе выйсце свайму дараванню, сваёй мастацкай ці нейкай іншай інтэлектуальнай дзейнасці. Калі пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года і масавых пратэстаў супраць фальсіфікацыі іх вынікаў беларускія ўлады распачалі маштабныя рэпрэсіі супраць незалежных СМІ і журналістаў, многія супрацоўнікі медыяў патрапілі за краты, іншыя эмігравалі. Нямала і тых, хто застаўся без працы, інакш кажучы, без сродкаў існавання. Паўсталі пытанні: як жыць, што рабіць далей? У ліку апошніх апынулася і журналістка з Гомеля Ларыса Шчыракова. Знайшла яна сябе ў новай іпастасі – этнафатографа.

Во время протестов 2020 года сообщалось, что в Беларусь в качестве «информационной помощи» прибыли российские медиаменеджеры, задачей которых якобы было обучение своих белорусских коллег работе с современными инструментами пропаганды и соцсетями. Официальных подтверждений этой информации не было, но с 2020-го белорусские официальные СМИ в своей риторике действительно стали очень походить на российские. В эфирах и текстах все чаще звучала агрессивная риторика и даже прямые оскорбления и угрозы в адрес политических соперников и внешних врагов. Начало войны в Украине проявило эти черты еще больше. Сейчас же начинает казаться, что белорусская пропаганда и вовсе сливается с российской — ее нарративы иногда даже прямо противоречат тому, что говорит Александр Лукашенко. Рассказываем, как белорусские пропагандисты начали играть против официального Минска.