Акцэнты

БАЖ остается верным традиции перед каждым новым годом подводить итоги.  Сравнивая ответы и мнения редакторов и журналистов, можно заметить тенденции, понять, какая же она, современная журналистика. Чем для нас был уходящий год? Чем хорошим или плохим запомнился? Какие надежды на 2020? Своими наблюдениямя поделились редактор Onliner.by Николай Козлович, журналист телеканала "Белсат" Любовь Лунева, редактор TUT.BY Марина Золотова, публицист Александр Федута.

У снежні праваабарончай ініцыятыве журналістаў J4t ("Журналісты за талерантнасць") споўнілася дзесяць гадоў. За час дзейнасці ініцыятывы многія беларускія рэдактары і журналісты зразумелі, што такое «мова варожасці», якія наступствы могуць быць, калі ў тэкстах медыя з’яўляюцца некарэктныя выказванні, што такое праявы стыгматызацыі, дыскрымінацыі і нецярпімасці. Рэйтынгі J4t на тэму мовы варожасці заўсёды выклікаюць шмат спрэчак у прафесійным асяродку, але вынік ёсць: некаторыя медыя зкарэктавалі рэдакцыйную палітыку. Зрэшты, гэта  і патрабаванне часу, і запыт аўдыторыі, якія немагчыма ігнараваць. Падчас сустрэчы з нагоды дзесяцігоддзя J4t эксперты расказвалі пра свой досвед працы з тэмамі гвалту, пераследу, дыскрымінацыі.

Ёсць на сайце расійскага інфармагенцтва "РІА Навіны" аўтар Нюра Н. Берг. Раз на тыдзень ён (яна) выдае калонку, якая "выкрывае" ўкраінскую "крывавую хунту". Гэтыя тэксты стракацяць кідкімі загалоўкамі накшталт "Кіеў перад нармандскім самітам: рыхтуйце дровы для Майдана", "Як "галоўны русафоб Украіны" вярнуўся ва ўладу" ці "Хітры план Зяленскага: што рабіў прэм'ер Украіны ў гасцях у нацыстаў".

На гомельскай ток-пляцоўцы “Медыяпрастора” адбылася маштабная дыскусія па пытаннях аховы навакольнага асяроддзя, абароны саміх сябе, свайго горада ад дзейнасці, якая пагаршае якасць паветра, вады, глебы і прывяла ўжо да змены клімату на планеце.

Информационная автократия — это авторитарный режим, основой власти которого является манипуляция информацией для большинства и цензура для более образованного меньшинства.

Размовы пра тое, што папяровыя газеты паміраюць, ідуць ужо гадоў дваццаць. А яны ўсё ніяк. Дык што, можа, перадумалі паміраць? Пагаворым пра гэта з галоўнай рэдактаркай "Новага часу" Аксанай Колб і галоўрэдам "Белорусов и рынка" Андрэем Александровічам.