Акцэнты

Польшча — адна з найбольш папулярных краін для выбару часовага месца жыхарства для тых грамадзян Беларусі, якія вымушаныя былі пакінуць радзіму з прычыны пераследу рэжымам. Са жніўня 2020 года яна прыняла дзясяткі тысяч беларусаў у выгнанні. Улады Польшчы шмат робяць для таго, каб спрасціць для нашых суайчыннікаў умовы легалізацыі і адаптацыі. Але што ведаюць пра беларусаў звычайныя палякі, ці змянілася стаўленне пасля пачатку вайны Расіі супраць Украіны, якую падтрымлівае рэжым Лукашэнкі, і як увогуле выглядае Беларусь у польскіх медыя? Пра гэта пагаварылі з журналістам партала Goniec.pl Каралем Гусеніцам.

Напрыканцы вясны ў Львове праходзіў медыяфорум, дзе былі журналісты з дзясяткаў краін свету. Размовы беларускіх медыйшчыкаў у перапынках між асноўнымі секцыямі форуму нагадвалі асобную імпрэзу: нашы калегі ўздымалі і тэму ананімнасці ў журналістыцы, і акалічнасці працы ў выгнанні, і этычныя пытанні. У працяг гэтых дыскусій БАЖ пагаварыла  з журналісткай, фатографкай і рэжысёркай Ксеніяй Галубовіч пра яе асабістае бачанне беларускай медыяпрасторы.

  Перапоўненыя палітвязьнямі камэры, катаваньні, этапы, штрафныя ізалятары. Гэта ня сталінскія 1930-я. Гэта Беларусь 2020-х. Пра свой дзевяцімесячны турэмны досьвед востра, дасьціпна, з надзеяй на дэмакратычную будучыню краіны апавядае журналіст Свабоды Алег Грузьдзіловіч у кнізе «Мае турэмныя муры», якая выходзіць у сэрыі «Бібліятэка Свабоды. XXI стагодзьдзе». У кнізе выкарыстаныя малюнкі аўтара. Свабода працягвае публікаваць фрагмэнты кнігі.