Раўнабедраны трохкутнік. У Вільні праходзіць форум свабоднай журналістыкі

Форум прысвечаны падтрымцы прафесійных стандартаў у кантэксце войнаў і міжнародных канфліктаў. Гэта асабліва важны аспект для журналістыкі ў яе барацьбе з прапагандай і распаўсюдам мовы варожасці.

— Мы ўжо трэці год запар праводзім форум журналістаў Беларусі і Літвы (а цяпер і Латвіі і Эстоніі) тут, у памяшканні Сейма Літвы, — адзначыў старшыня БАЖ Андрэй Бастунец. — З аднаго боку, гэта сведчыць пра тую падтрымку, што атрымліваюць беларускія незалежныя журналісты ў выгнанні, і пра салідарнасць калег. З іншага — рэпрэсіі супраць журналістаў і грамадзянскай супольнасці ў нашай краіне не толькі не аслаблі, а нават узмацніліся і выйшлі на своеасаблівае плато. У сітуацыі міжнародных катаклізмаў і войнаў для нас вельмі важна, каб Беларусь, беларуская незалежная журналістыка і асабліва нашыя калегі за кратамі беларускіх турмаў не выпалі з фокуса ўвагі міжнароднай супольнасці.

Як падкрэсліў кіраўнік журналісцкай арганізацыі, для яго асабіста вельмі важна, каб на кожнай міжнароднай сустрэчы, форуме, канферэнцыі цяпер, калі па аб’ектыўных і зразумелых прычынах Беларусь не знаходзіцца ў зводках інфармацыйных агенцый, штораз нагадваць пра раўнабедраны трохкутнік: Беларусь — беларуская незалежная журналістыка — беларускія журналісты і наогул палітвязні за кратамі.

— Сапраўдны журналіст ніколі не стане прапагандыстам, пешкай у гэтай вайне, — падкрэсліў генеральны сакратар Еўрапейскай федэрацыі журналістаў Рыкарда Гут’ерэс. — Інфармацыя не належыць моцным свету гэтага. Яна патрэбная, каб мы перадавалі яе людзям.

Ён звярнуў увагу, што свет не бачыў такіх масавых забойстваў журналістаў, як у Сектары Газа і Ізраілі, і прапанаваў памятаць пра рэпарцёраў, якія загінулі падчас выканання прафесійных абавязкаў.

— Стан журналістыкі — гэта паказчык узроўня дэмакратыі ў кожнай краіне, — адзначыла спікерка Сейма Літвы Вікторыя Чміліце-Нільсэн. — Калі ў 2020 годзе ў Беларусі пачаліся дэманстрацыі, здавалася, што наш сусед нарэшце стане свабодным. Але аўтарытарны рэжым змог задушыць пратэсты. У выніку рэпрэсіі кранулі ад 400 да 500 журналістаў.

Яна таксама працытавала «Нашу Ніву», якая пісала, што як было, ужо не будзе, людзі змяніліся, іх змянілі падзеі.

— Змены адбудуцца, але пытанне калі, — дапоўніла Вікторыя Чміліце-Нільсэн. — Але каб гэта прыйшло — патрэбны настойлівасць і намаганні. Жыве Беларусь!

На парадку дня такія актуальныя пытанні, як доўгатэрміновае ўтрыманне ўвагі аўдыторыі да важных тэм; стварэнне ўмоў для якаснай журналістыкі пад эканамічным, палітычным ці нават ваенным ціскам; абарона свабодных і незалежных СМІ.

У дыскусіі бяруць удзел як прадстаўнікі літоўскіх, латвійскіх, эстонскіх медыяў, так і супрацоўнікі беларускіх незалежных рэдакцый, якія ўжо не першы год працуюць у выгнанні.

Чытайце яшчэ:

«Папяровыя шчыты не дапамагаюць». Юрысты ўздымаюць пытанне аб абароне крыніц інфармацыі

Крызіс даверу ці крызіс аўдыторыі? Гарачая спрэчка наконт «паразы ў інфармацыйнай вайне»

Пагрозы, харасмент, судовыя цяжбы. Журналісты краін Балтыі — пра выклікі для медыя