Міністр Луцкі: Незангажаваныя грамадска-палітычныя медыярэсурсы практычна зніклі

«Мы ўпершыню ў гісторыі суверэннай Беларусі апынуліся ў стане зацяжной, шырокамаштабнай, ня намі развязанай інфармацыйнай вайны. Войны вельмі разнастайнай па наборы прымяняемых метадаў і спосабаў яе вядзення, нацэленай не проста на нанясенне шкоды дзяржаве, а на яго знішчэнне, — сказаў Ігар Луцкі. — Па-другое, выклікі часу сёння апынуліся наперадзе дзеючага заканадаўства.

Па-трэцяе, мы бачым, што з медыяполя практычна знік сектар незангажаваных грамадска-палітычных медыярэсурсаў. Тыя, хто яшчэ ўчора відавочна папракаў дзяржаўныя СМІ ў праўладнай прапагандзе, хто з гонарарм біў сябе кулаком у грудзі, сцвярджаючы, што займаецца чыстай незалежнай журналістыкай, сёння раптам ператварыліся ва ўзорна-прапагандысцкія інструменты для разбурэння дзяржавы. Назавем рэчы сваімі імёнамі — сталі непасрэднымі ўдзельнікамі інфармацыйнай вайны, адкрыта выступіўшы на баку агрэсараў».

Па словах міністра, медыяландшафт за апошнія паўгода больш чым істотна змяніўся. «Я кажу паўгода, таму што рашучыя змены, якія нясуць відавочную пагрозу нацыянальнай бяспецы дзяржавы, з’явіліся да прэзідэнцкіх выбараў. Цяпер мы маем справу з новай інфармацыйнай рэальнасцю, да якой, будзем шчырыя, апынуліся не надта гатовыя, у тым ліку і ў частцы прававога рэгулявання, — адзначыў ён. — Усе памятаюць, як крытыкавалі Беларусь за абноўлены Закон аб СМІ. Але, што мы бачым праз два гады пасля яго ўступлення ў сілу? Горшыя чаканні і змрочныя прагнозы не апраўдаліся. Мы неаднаразова прасілі апанентаў, якія захлёбваючыся  крытыкавалі дакумент, даць факты пагаршэння сітуацыі з‑за новай рэдакцыі закона. Але так і не дачакаліся адказу. Няма чаго прадастаўляць. Затое добра ўбачылі, наколькі закон апынуўся, з дазволу сказаць, талерантным ў дачыненні да тых, хто фармальна яго выконваў і ўдзельнічае ў знішчэнні па-сапраўднаму першай незалежнай беларускай дзяржавы».

Ігар Луцкі падкрэсліў, што інфармацыйная вайна, як паказвае вопыт нашых суседзяў, патрабуе іншых падыходаў. «Так, і не толькі ў ёй справа. Сама па сабе сітуацыя на медыяполі, якая змяняецца, ужо ставіць пытанне аб норматворчых зменах. Мы бачым гэта на прыкладзе Германіі, Францыі, Вялікабрытаніі, Аўстрыі, Расіі і іншых краін. Адна барацьба з фэйкамі чаго вартая. Таму ў бліжэйшай перспектыве нам трэба будзе стварыць эфектыўна дзеючы механізм аператыўнага заканадаўчага рэагавання на змены інфармацыйнай сітуацыі. Мэта — максімальна хутка адказваць на выклікі і пагрозы праз удасканаленне прававых інструментаў», — дадаў ён.