Голас пакалення свабоды
Генадзь Верацінскі: Калі фотакадр — імгненне, то фатограф не яго цень, а сведка гісторыі
Генадзь Верацінскі прыйшоў у прафесію ў той час, калі ў Мінску фармавалася новае кола фатографаў. За наступныя дзесяцігоддзі ў яго аб’ектыў трапіла большасць самых значных падзей беларускай гісторыі. Здымкі майстра сталі жывым сведчаннем тэзы пра тое, што дакументальная фатаграфія не патрабуе эфектаў, бо яна натуральна ператвараецца ў сведчанне часу.
Аляксандр Класкоўскі: Журналістыка — не толькі рамяство. Гэта выпрабаванне і ціскам, і свабодай
«Я ганаруся калегамі: былі ў літаральным сэнсе на перадавой, траплялі ў пастарункі, і ніхто не здрадзіў прафесіі, нават калі ўсё навокал развальвалася», — падкрэслівае Аляксандр Класкоўскі. Усім сваім прафесійным жыццём выбітны журналіст даказвае, што нашая справа — гэта аголены нерв, баявая гатоўнасць і мужнасць называць рэчы сваімі імёнамі.
Алег Груздзіловіч: Пісаў пра здзекі. Прайшоў турму. І даказаў: свабоду не зламаць
Ці магчыма, каб сын высокапастаўленага чыноўніка, які светапоглядна гадаваўся шчырым камуністам, у выніку стаў ля вытокаў незалежнай беларускай журналістыкі? Прыклад Алега Груздзіловіча даказвае — так. Слынны рэпарцёр у свой час стварыў ячэйку БНФ у «Знамени юности», працаваў сярод іншага ў «Народнай газеце» і «Нашай Свабодзе», а ў 2021‑м сеў за супрацу з «Радыё Свабода».
Валерый Карбалевіч: Нашая гісторыя — як люстэрка: у ім і параза, і шанец
«Майму пакаленню выпала жыць у вельмі розных эпохах», — распавядае выбітны аналітык і палітолаг Валерый Карбалевіч. Дык як фарміруюць асобу гэтыя змены гістарычных працэсаў? І як чалавек у сваю чаргу можа ўплываць на перавароты ў жыцці сваёй краіны? Чытайце ў нашым інтэрв’ю.
Любоў Лунёва: Улада, што баіцца свабоды, аўтаматам выбірае дубінку
Яна працавала ў Інстытуце матэматыкі Акадэміі навук і вучылася на вячэрнім на гістфаку. А ў выніку прыйшла ў СМІ. Ды ні проста атрымала новую прафесію: імя Любові Лунёвай стала сінонімам яскравай і якаснай рэпартажнай журналістыкі. Пра лёсавырашальныя павароты ў жыцці як журналісткі, так і ўсёй краіны, чытайце ў гэтым інтэрв’ю.
Віктар Марчук: Лічба можа замяніць паперы, але давер не заменіць нішто
Брэст ніколі не мог паскардзіцца на адсутнасць уласнай перыядычнай прэсы. І тут у 2002 годзе ў абласным цэнтры з’явіўся новы гулец — «Брэсцкая газета». Яна адразу змяніла растаноўку сіл. Як былы архітэктар Віктар Марчук стаў заснавальнікам вядомага брэнда? І куды зараз рушыць гэтае незалежнае выданне з выбітнай гісторыяй?
Максім Жбанкоў: Жыццё як жыццё, траўматычна прыўкраснае
Гэтае інтэрв’ю — частка зборніка «Голас пакалення свабоды», жывога сведчання творчай і грамадзянскай прысутнасці тых, хто не згубіў свой голас нават у выгнанні.
Прэм’ера зборніка «Голас пакалення свабоды» і публічная дыскусія (15 лістапада, Гданьск)
15 лістапада 2025 года (субота) а 17:00 у Еўрапейскім цэнтры салідарнасці (Гданьск, Польшча, plac Solidarności, 1) адбудзецца публічная дыскусія з удзелам лаўрэатаў і лаўрэатак і прэзентацыя зборніка «Голас пакалення свабоды».
Абраныя лаўрэаты прэміі «Голас пакалення свабоды»-2025
З вялікай павагай і радасцю прадстаўляем вам лаўрэатак і лаўрэатаў прэміі «Голас пакалення свабоды».
Заснавана новая прэмія «Голас пакалення свабоды» для выбітных асобаў беларускай праваабарончай, літаратарскай і журналісцкай супольнасці ва ўзросце 60+
Беларускі ПЭН у партнёрстве з Праваабарончым цэнтрам «Вясна», Беларускай асацыяцыяй журналістаў, Прэс-клубам Беларусь і Фондам «Свабодная прэса для Усходняй Еўропы» абвяшчае заснаванне новай прэміі «Голас пакалення свабоды».
Кожны чацвер мы дасылаем на электронную пошту магчымасці (гранты, вакансіі, конкурсы, стыпендыі), анонсы мерапрыемстваў (лекцыі, дыскусіі, прэзентацыі), а таксама самыя важныя навіны і тэндэнцыі ў свеце медыя.
Падпісваючыся на рассылку, вы згаджаецеся з Палітыкай канфідэнцыйнасці