У Мінску прайшоў воркшоп “Свабода выказвання анлайн: міжнародныя стандарты і беларуская практыка”
Цягам дня ўдзельнікі мерапрыемства, арганізаванага Human Constanta сумесна з прафесійнай супольнасцю адвакатаў ABA ROLI, на прыкладзе кейсаў Еўрапейскага суда па правах чалавека дыскутавалі аб свабодзе выказвання, абмяркоўвалі юрыдычныя аргументы і стратэгіі, якія можна прымяніць у Беларусі.
Мерапрыемства ў першую чаргу было скіравана на юрыстаў, праваабаронцаў і журналістаў.
— Лабараторыя лічбавых свабод адным з прыярытэтаў акрэслівае пытанні свабоды інфармацыі, свабоды інтэрнэту і выказвання анлайн і офлайн. Вельмі добра, што да правядзення воркшопа была падрыхтаваная брашура па асновах свабоды выказвання з кейсамі Еўрапейскага суда па правах чалавека.
Таксама цяпер мы чакаем абнаўлення беларускага заканадаўства ў галіне інтэрнэту і наўрад ці там будзе шмат прагрэсіўных новаўвядзенняў, датычных свабоды выказвання. Таму мы спрабуем падрыхтавацца да гэтага і абмяркоўваем на такіх пляцоўках асноўныя тэмы, якія нас хвалююць у гэтай галіне: экстрэмізм анлайн, блакіроўка сайтаў, адказнасць пасярэднікаў і іншыя тэмы. Для нас важна зразумець, ці ёсць нейкая пазіцыя ў грамадзянскай супольнасці ў гэтых пытаннях, — гаворыць сузаснавальнік Human Constanta Аляксей Казлюк.
Воркшоп у Мінску — мерапрыемства з серыі сустрэч, на якіх адбываецца прэзентацыя брашуры «Першыя крокі ў разуменні свабоды выказвання меркавання анлайн і офлайн». Брашура змяшчае актуальныя практыкі Еўрапейскага суда па правах чалавека, падрыхтаваная на англійскай, албанскай, армянскай, вугорскай грузінскай, македонскай, сербскай, украінскай, румынскай і рускай мовах.
— Мы запрасілі да працы над брашурай калегу Аляксея Марчука, які мае вялікі досвед працы са свабодай выказвання ў Малдове. Таксама мы паспрабавалі закрануць менавіта беларускія пытанні і для гэтага пазвалі экспертаў з тых арганізацый, якія займаюцца профільна гэтымі тэмамі. Напрыклад, Беларускую асацыяцыю журналістаў.
Тое, што мы разглядаем, тычыцца таксама медыя. З экстрэмізмам анлайн мы ведаем некалькі сумных прыкладаў, калі прыцягваюць да адказнасці менавіта журналістаў ці асобаў, якія дзейнічаюць у якасці журналістаў, — дадае Аляксей Казлюк.