Віцебская тэлерадыёкампанія заснавала сваю прапагандысцкую праграму

Вядоўцы новага «грамадска-палітычнага праекта пра галоўнае ў Беларусі» Сяргей Іскол і Марыя Дэкан дастаткова доўга працавалі звычайнымі рэпарцёрамі. У гэтай якасці Марыя была ўдзельніцай журналісцкага конкурсу «Хвала рукам, что пахнут хлебом», прымеркаванага асвятленню ўборкі ўраджаю ўвосень мінулага года. Яе аповед пра жанчыну-камбанёрку з Дубровенскага раёна быў прызнаны адной з найлепшых прац.

Сяргей Іскол скончыў журфак БДУ ў 2019 годзе. На сайце СТБ можна знайсці яго рэпартажы «35 гадоў мінскаму заапарку», «Як абновяць транспартны парк Мінска», Незадаволеныя жыхары і дах, які цячэ». Падчас працы ў ТРК «Віцебск», ён стаў другім вядоўцам перадачы «Витебское время» ў пары з Вольгай Шмаргун, потым замест яе ў праграму запрасілі Марыю Дэкан.     

Перадача «Витебское время» таксама мае грамадска-палітычную скіраванасць, але тут закранаюцца мясцовыя праблемы. Прыкладам, у апошнім выпуску Сяргей Іскол і Марыя Дэкан размаўлялі з гасцямі студыі пра кадравы дэфіцыт, які ўтвараецца, хоць «дзяржава стварае ўсе неабходныя ўмовы для для маладых спецыялістаў».

У перадачы «Принцип правды» вядоўцы спрабуюць аналізаваць падзеі сусветнай палітыкі. Глядач бачыць іх у новым іміджы: Іскол змяніў дзелавы гарнітур з гальштукам на цалкам чорнае адзенне, а Дэкан апранулася ў ярка-чырвонае. 

Роля дзяўчыны ў перадачы заключалася ў тым, каб паразмаўляць праз прамую сувязь з дырэктарам Нацыянальнай бібліятэкі, прапагандыстам Вадзімам Гігіным і супрацоўнікам Віцебскага абласнога ваенкамата Канстанцінам Харэнкам, які адказвае за ідэалагічную працу.

Сяргей Іскол быў галоўным вядоўцам, які не шкадаваў звыклых штампаў пра «кучку радыкалаў і праплачаных апазцыянераў», што «спрабавалі дэстабілізаваць абстаноўку ў 2020 годзе», пра «забароненыя рэсурсы, якія працягваюць беспаспяхова ўкідваць фэйкі» і «зладжаныя дзеянні вайскоўцаў і міліцыянтаў» у падаўленні народных пратэстаў. Гледачы дзяржаўнага тэлебачання маглі яшчэ раз пачуць крытыку ЗША і іх прызідэнта, паслухаць пра падтрымку вайны ва Украіне Белым домам і паглядзець аж два фрагменты інтэрв’ю Аляксандра Лукашэнкі ўкраінскай журналістцы Дзіяне Панчанка. 

Калі падсумаваць сентэнцыі, выказаная Сяргеем Ісколам, то яны не выглядаюць на нешта новае ў ідэалагічным сэнсе, а што да манеры выкладання, то, як сказаў адзін з гледачоў, «сумны ён — да Азаронка яму далёка».

Чытайце яшчэ:

«У беларускіх медыя не прынята абараняць назву з дапамогай таварнага знака». Наколькі абгрунтаваныя прытэнзіі датычна нэймінгу?

«В руки силовиков меня передала замдекана». Интервью с экс-преподавательницей БГУ, которую задерживали прямо в университете

З’явіўся сайт, які дапаможа беларусам з легалізацыяй за мяжой